Vervoer en bereikbaarheid

In de Middeleeuwen, en een lange periode daarna, was IJlst vanuit Sneek maar op twee manieren bereikbaar. Met kon in het stadje komen via het water en via de Hemdijk. De Hemdijk was de belangrijkste verbinding met de buitenwereld. De meeste transport vond echter via het water plaats over de Geeuw.

Begin twintigste eeuw was er de eerste passagiers- en vrachtdienst tussen IJlst en Sneek. De boot die destijds voer was de ‘Piet Hein’. Later werd deze boot vervangen door de ‘Johanna Jacoba’, welke nog steeds in de IJlster haven te bezichtigen is. De Johanna Jacoba heeft nog tot 1960 gevaren, waarna de verbinding ophield met bestaan. De verbinding met Sneek werd steeds beter, waardoor het laten varen van de boot niet meer rendabel was.

Vanaf 1885 heeft IJlst een spoorverbinding welke Stavoren verbindt met Leeuwarden In 1954 wordt IJlst als station aan de kant geschoven en werd het stationsgebouw gesloopt. De inwoners van IJlst konden vanaf dit moment alleen nog maar gebruik maken van de busverbinding die de stad nog wel rijk was. Op 28 september 1985 wordt de treinhalte in IJlst weer heropend en tot op heden passeert hier twee keer in het uur een trein. Op het ene halfuur kunt u opstappen richting Stavoren, wilt u naar Leeuwarden dan stapt u een half uur later op.

Het station in 1920

    Het station tegenwoordig

IJlst is bereikbaar met de auto via vier wegen. Dit zijn de Zuidwesthoekweg, de Sudergoweg, de Cingel en de Iendrachtwei. IJlst heeft vanwege zijn kleine formaat geen rondweg, waardoor veel verkeer door de stad zelf heen moet. In IJlst zelf is de infrastructuur redelijk. Wel zijn er veel doodlopende straatjes en is er in de binnenstad sprake van eenrichtingsverkeer. Daarnaast heb je, door het vele water in de stad, vaak ‘last’ van openstaande bruggen.